4 نشانه اولیه بیماری آلزایمر

با این علائم می توانید بیماری آلزایمر را تشخیص دهید

در بسیاری از موارد، زوال عقل با بیماری آلزایمر مرتبط است. از هر 14 نفر بالای 65 سال کمتر از یک نفر به آلزایمر مبتلا می شود و برای افراد بالای 85 سال این عدد یک نفر از هر شش نفر است.

خیلی مهم است که علائم و نشانه ها را در یک تاریخ اولیه تشخیص دهید. در بین تمام انواع زوال عقل، آلزایمر شایع ترین نوع آن است.

علل آلزایمر

آلزایمر نوعی زوال عقل است. اصطلاح “آلزایمر” اغلب با یک نوع کلی تر از زوال عقل اشتباه گرفته می شود، اما این درست نیست.

با بیماری آلزایمر، قطعاً زوال عقل وجود دارد، اما همه افراد مبتلا به زوال عقل آلزایمر ندارند.

آلزایمر یک سندرم است که ماهیت دژنراتیو دارد، به این معنی که با گذشت زمان بدتر می شود. کاهش مداوم در عملکرد مغز وجود دارد. پروتئین های خاصی به نام پلاک و درهم در مغز رسوب می کنند.

این پروتئین ها ارتباط بین سلول های عصبی را محدود می کنند که در نهایت بر حافظه تأثیر می گذارد. هیچ مدرک علمی برای این پروتئین ها که باعث آلزایمر می شوند وجود ندارد.

با این حال، فشار خون بالا و سطح کلسترول بالا، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. علت دقیق این بیماری هنوز مشخص نیست.

علائم

یکی از جنبه های مهم این بیماری این است که به آرامی شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. در زیر چند علامت است که به شما در تشخیص بیماری آلزایمر کمک می کند:

از دست دادن حافظه:

این شایع ترین علامت است. مردم در حفظ اطلاعات جدید دچار مشکل می شوند. آنها شروع به فراموش کردن چیزهایی در مورد رویدادهای اخیر مکالمات می کنند. مشکلات مربوط به خواندن، صحبت کردن، نوشتن و ریاضیات نیز شروع می شود.

کارکردهای شناختی:

توانایی تفکر، قضاوت/تصمیم گیری و درک کم کم از بین می رود. ابتکار عمل و عمل مستقل شروع به سخت شدن می کند. مهارت های اجتماعی شروع به انحطاط می کند و افراد ممکن است در مورد زمان و/یا مکان دچار سردرگمی شوند.

از دست دادن تسلط بر واقعیت:

بیماران آلزایمر ممکن است مشکوک یا پارانوئید شوند. نیمی از بیماران دچار توهم هستند: باورهایی که با واقعیت مطابقت ندارند. به دلیل پارانویا و سوء ظن، بیماران می توانند فکر کنند که از شریک زندگی یا مراقبانشان دزدیده شده یا به آنها دروغ گفته اند. توهم نیز یک علامت شایع است.

مشکلات مربوط به فعالیت های روزمره:

فعالیت هایی که همیشه طبیعی ترین چیز در جهان بوده اند، اکنون با سختی و ناشیانه ای بیشتری انجام می شوند. در عین حال، روابط اجتماعی مشترک می تواند برای مدت طولانی دست نخورده باقی بماند. به همین دلیل است که ممکن است در دنیای بیرون به نظر برسد که گویی همه چیز خوب است.

رفتار

هنوز هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما داروها و درمان‌های خاصی وجود دارد که می‌تواند به آسان‌تر کردن زندگی بیماران کمک کند. داروهایی وجود دارند که گفته می شود آلزایمر اولیه را مهار می کنند، اما نظرات در مورد این داروها متفاوت است.

برخی از پزشکان ادعا می کنند که عوارض جانبی داروها بیشتر از اثر مهاری آن بر بیماری مغزی است. درمان بیشتر در مورد حمایت و راهنمایی است و بر این سؤال تمرکز دارد: “چگونه می توانیم مطمئن شویم که بیمار احساس راحتی و امنیت می کند؟” هدف این است که اطمینان حاصل شود که بیماران می توانند تا زمانی که ممکن است در خانه زندگی کنند. گفته می شود افراد مبتلا به آلزایمر زمانی که هنوز در خانه زندگی می کنند عملکرد بهتری دارند.