به نظر شما مرگبار ترین سلاح در تاریخ کدام سلاح است؟ در این مقاله از مجله علمی دانستنی نمیدونستم به مرگبار ترین سلاح در تاریخ خواهیم پرداخت با ما همراه باشید.
قدیمی‌ترین سلاح‌های شناخته‌شده‌ی ساخته‌شده‌ی بشر به عصر برنز بازمی‌گردد. گرزها که چیزی جز سنگ‌هایی بر روی چوب نبودند، به‌عنوان ابزار شکار ارزش مشکوکی داشتند، اما برای خرد کردن استخوان‌ها و جمجمه‌های انسان‌های دیگر فوق‌العاده مناسب بودند.
بعداً در عصر برنز، شمشیر برای اولین بار ظاهر شد. از آن زمان، سلاح‌ها برای به حداکثر رساندن توان کشتن فرد حمل‌کننده سلاح و به حداقل رساندن توانایی تلافی حریف، اصلاح شده‌اند.
شاید اوج این روند پهپاد مسلح باشد، یعنی یک وسیله‌ی نقلیه‌ی هوایی بدون سرنشین که میتواند ساعت‌ها در ارتفاع بالا پرسه بزند قبل از اینکه موشکی را به سمت هدف شلیک کند.
در چنین مواردی، ممکن است کاربر پهپاد در آن سوی جهان باشد و به نظر می‌رسد عمل کشتن به همان اندازه غیرشخصی و غیر واقعی به نظر می‌رسد که یک بازی ویدیویی (این مقایسه زمانی از هم می‌پاشد که به میزان ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در میان کارکنان پهپادهای نظامی توجه کنیم، که قابل مقایسه با سربازان زمینی است).
از سنگ‌ها تا موشک‌ها، سلاح‌های جنگی در طول زمان تغییر کرده‌اند، اما برخی از آنها به خاطر قدرت کشتارشان انقلابی به حساب می‌آیند.
جنگ افزار مدرن: مسلسل ماکسیم
اولین جایگاه از مرگبار ترین سلاح در تاریخ به مسلسل ماکسیم تعلق میگیرد قرن نوزدهم شاهد تحولات عظیمی در زمینه ی جنگ افزارها بود. ابزارهای ماشینکاری، دقتی بی سابقه را به صنعت اسلحه سازی هدیه دادند.
کلاهک های ضربه ای و فشنگ های جنگی، شلیک های ناخواسته را به ندرت تبدیل کردند. باروت بدون دود، تمیزتر و یکنواخت تر از باروت سیاه می سوخت و اسلحه سازان به سرعت پتانسیل استفاده از ضربه اسلحه برای افزایش سرعت شلیک را درک کردند.
هیرام ماکسیم، مخترعی خلاق و دوراندیش، اولین کسی بود که تمام این نوآوری ها را در یک اسلحه واحد به کار برد.
مسلسل ماکسیم که در حدود سال 1884 ساخته شد، یک مسلسل خنک شونده با آب، با تسمه فشنگ و با عملکرد ضربه بود که می توانست بیش از 500 گلوله در دقیقه را در برد موثر بیش از 1830 متر شلیک کند.
ماکسیم مدافع سرسخت و موثری برای اسلحه خود بود و ارتش های سراسر اروپا در سال های قبل از جنگ جهانی اول، نسخه هایی از مسلسل ماکسیم را به کار گرفتند.
در جبهه غربی، مسلسل های ماکسیم به وفور یافت می شدند و زمانی که با تاکتیک های پیاده نظام منسوخ شده روبرو می شدند، قدرت کشتار آنها شگفت انگیز بود.
در تنها یک روز از اولین نبرد سوم، بیش از 20000 سرباز انگلیسی در حملات خونین و بی اثر علیه مدافعان آلمانی سنگر گرفته که به مسلسل های MG08 (نسخه آلمانی مسلسل ماکسیم) مجهز بودند، جان خود را از دست دادند.
مسلسل ماکسیم فقط یک اسلحه نبود این جنگ افروز جنگ مدرن بود، میدان جنگ را برای همیشه تغییر داد و عصر جدیدی از قدرت آتش ویرانگر را آغاز کرد.
سایه ی هولناک: سلاح های هسته ای
در بحث های مربوط به مرگبارترین سلاح های تاریخ، سلاح های هسته ای مانند غولی در اتاق حضور دارند. گسترش این سلاح ها به بشر توانایی نابودی خود را به گونه ای داده است که قبلاً فقط با برخورد یک سیارک سرگردان امکان پذیر بود.
بمب اتمی که در هیروشیما ژاپن انداخته شد، 70000 نفر را در همان ابتدا کشت و ده ها هزار نفر دیگر در ماه ها و سال های بعد بر اثر بیماری اشعه جان خود را از دست دادند.
قدرت انفجاری “پسر کوچک” (نام بمب هیروشیما) معادل 15 کیلوتن TNT بود. موشک بالستیک قاره پیمای “RS-28 Sarmat” (که توسط ناتو “شیطان 2” نامیده می شود) برای حمل کلاهکی 2000 برابر قوی تر از “پسر کوچک” طراحی شده است.
مهندسان روسی ادعا می کنند که یک موشک “شیطان 2” می تواند منطقه ای به بزرگی تگزاس یا فرانسه را نابود کند.
با وجود اینکه معاهدات محدودیت تسلیحاتی، اندازه ی زرادخانه های هسته ای را به طور چشمگیری کاهش داده اند، هنوز حدود 15000 سلاح هسته ای در زمین وجود دارد.
بیش از 90 درصد از این سلاح ها متعلق به ایالات متحده و روسیه هستند. این سلاح ها یادآور دائمی خطری هستند که بشریت با آن روبرو است، خطری که تلاش های مداوم برای خلع سلاح و منع اشاعه را ضروری می کند.
حکومت فولاد: سواره نظام شوک و دگرگونی جنگ در قرون وسطی
ظهور سواره نظام شوک یک اتفاق ناگهانی نبود، بلکه یک تحول تدریجی بود که با نوآوری های متعدد در طول قرن ها به وجود آمد.
در قرن ششم، زین جنگی ثبات بیشتری برای سواران فراهم کرد و در قرن هفتم، رکاب آهنی (اگرچه تنها عامل ظهور سواره نظام سنگین نبود) حمایت حیاتی برای پاها ارائه می کرد.
تقریباً در همان زمان، دهنه ی افسار، که برای کنترل اسب جنگی قدرتمند ضروری بود، به کار گرفته شد. نعل اسب های آهنی (اواخر قرن نهم) و خار (قرن یازدهم) این جنگجوی سواره را بیشتر ارتقا دادند.
در قرن دوازدهم، این پیشرفت ها، همراه با اسب های جنگی بزرگتر و قوی تر و زره های پیشرفته، سواره نظام را به اوج قدرت در جنگ های اروپایی رساند.
فئودالیسم، یک ساختار اجتماعی همزیست، با سواره نظام شوک تکامل یافت و هر سیستم دیگری را تقویت می کرد. برای قرن ها، سواره نظام زره پوش بی رقیب بود.
با این حال، سرانجام ورق برگشت. استفاده از نیزه توسط پیاده نظام سوئیسی و معرفی کمان بلند ولزی برتری سواره نظام را به چالش کشید.
در نبردهای مورگارتن (1315) و آژینکورت (1415)، پیاده نظام ماهری که به نیزه و کمان بلند مجهز بودند، شکست های فاجعه باری را به سواره نظام زره پوش تحمیل کردند.
این نقطه عطفی بود که ثابت کرد افراد عادی با تجهیزات خوب می توانند نخبگان سواره نظام را سرنگون کنند. دوران سلطه سواره نظام شوک به پایان رسیده بود و جای خود را به قدردانی جدید از قدرت پیاده نظام آموزش دیده و مجهز به سلاح های مناسب داده بود.
از راز بیزانس تا وحشت مدرن: تاریخچه ی شعله افکن
جرج کارلین، کمدین مشهور، با لحنی طنزآمیز و تاریک به مفهوم شعله افکن می پردازد: “چقدر دلم می خواهد آن آدم ها را آن دورها آتش بزنم. اما من خیلی دور هستم که بتوانم این کار را انجام دهم. ای کاش چیزی داشتم که شعله را به سمت آنها پرتاب می کرد.”
این میل ابتدایی برای آتش زدن از راه دور، اولین بار در دنیای واقعی به شکل آتش یونانی تجلی پیدا کرد.
آتش یونانی که توسط بیزانسی ها توسعه یافته بود، یک سلاح مخوف و فوق العاده موثر بود. فرمول دقیق آن هنوز به عنوان یک راز افشا نشده است و در گذر زمان به دست فراموشی سپرده شده است.
با این حال، اثرات هولناک آن در میدان جنگ غیرقابل انکار است و به طور قابل قبولی عمر امپراتوری بیزانس را کم کرد.
به قرن بیستم می رویم و شاهد ظهور ناپالم، پسرعموی مدرن آتش یونانی هستیم. این اختراع وحشتناک اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت.
بمب های آتش زا حاوی ناپالم بر روی مردم غیرنظامی در درسدن و توکیو رها شد و به ویرانی غیرقابل تصوری منجر شد.
بمباران اتمی درسدن جان حداقل 25000 نفر را گرفت و یک مرکز فرهنگی ارزشمند را نابود کرد. در توکیو، تعداد کشته ها از 100000 غیرنظامی فراتر رفت و از تعداد تلفات اولیه هیروشیما بیشتر شد. طوفان آتش نیمی از پایتخت ژاپن را ویران کرد.
استفاده از این سلاح ها همچنان موضوعی بحث برانگیز است. در حالی که طراحان متفقین از آنها به عنوان یک سلاح ضروری در مسیر پیروزی دفاع می کنند، منتقدان آنها را به شدت به عنوان جنایات جنگی محکوم می کنند. میراث این سلاح های هولناک یادآور وحشیگری است که می تواند به نام جنگ گره بخورد.
از تفنگ های ناقص تا مسلسل های تهاجمی: ظهور تفنگ
تا قرن نوزدهم، سلاح های شانه ای پیاده نظام به طور معمول تفنگ های تپانچه ای با بار فشنگ از جلو بودند.
این تفنگ ها می توانستند گلوله های 19 میلی متری با قدرت تخریب استخوان را تا 180 متر پرتاب کنند، اما دقت کمی داشتند.
برای اینکه فشنگ تفنگ به سرعت از لوله به داخل خزانه رانده شود، باید شل در لوله قرار می گرفت. هنگام شلیک، گلوله تفنگ در داخل لوله تکان می خورد و به پرواز نامنظم آن پس از خروج از لوله کمک می کرد.
اولین تلاش ها برای ارتقا ایجاد شیارهای مارپیچی کم عمق در لوله اسلحه ناموفق بود زیرا گلوله های سربی باید به زور در داخل لوله رانده می شدند. تفنگ ها به طور قابل توجهی دقیق تر از سلاح های بدون آن بودند زیرا شیارهای مارپیچی به گلوله چرخش می دادند.
این مشکل در ابتدا توسط افسر ارتش فرانسه، کلود-اتین مینی حل شد. مینی یک گلوله مخروطی شکل طراحی کرد که بعداً به عنوان گلوله مینی شناخته شد، با پایه ای که هنگام شلیک اسلحه به داخل خان تفنگ منبسط می شد. این نوآوری به طور چشمگیری برد و دقت تفنگ های تپانچه ای را بدون کاهش زمان بارگیری افزایش داد.
تلفات سنگین نبردهای جنگ داخلی آمریکا تا حدی به دلیل عدم شناسایی فرماندهان از افزایش قدرت سلاح های حمل شده توسط سربازانشان بود.
نوآوری های طراحی مانند سلاح های با بار فشنگ از عقب، باروت بدون دود و فشنگ، تفنگ ها را حتی مرگبارتر کرد. استفاده از لوله های خان کشی شده در توپ های جنگی میدانی به طور قابل توجهی برد، دقت و قدرت تخریب توپ های بزرگ را افزایش داد.
توسعه مسلسل تهاجمی در طول جنگ جهانی دوم نبرد پیاده نظام را متحول کرد زیرا حجم آتش و مانور سریع توسط یگان های کوچک از تیراندازی دقیق به عنوان معیاری برای اثربخشی پیشی گرفت (تکاملی که به طعنه، مشکلات دقت را که قرار بود خان کشی حل کند، به حداقل رساند).
زیردریایی: از گورهای متحرک تا نابودگران مجهز به موشک های بالستیک
اولین زیردریایی ها برای خدمه خود بسیار خطرناک تر از اهدافشان بودند. زیردریایی کنفدراسیون H.L. Hunley قبل از اینکه با موفقیت با اژدر لنگری خود به کشتی جنگی اتحادیه Housatonic حمله کند، چندین بار غرق شد.
با این حال، حتی این “موفقیت” نیز باید با تردید نگریسته شود، زیرا این حمله منجر به غرق شدن مجدد Hunley و کشته شدن تمامی خدمه آن شد.
در اواخر قرن نوزدهم، پیشرفت در زمینه موتورهای بنزینی و الکتریکی، مشکل پیشرانش این قایق ها در زیر و روی آب را حل کرد و بهبودهای طراحی، دریانوردی این وسیله را به طور قابل توجهی تقویت کرد.
تا جنگ جهانی اول، همه قدرت های اصلی دریایی از زیردریایی در ناوگان خود استفاده می کردند، اما زیردریایی های U-boat آلمان بدون شک تأثیر زیادی بر نتیجه جنگ داشتند.
زیردریایی های U-boat تعداد زیادی از کشتی های متفقین را غرق کردند و رویه آلمان در جنگ زیردریایی بدون محدودیت به ویژه غرق شدن کشتی مسافربری بریتانیایی لوزیتانیا باعث ورود آمریکا به جنگ شد.
زیردریایی های U-boat در طول جنگ جهانی دوم تقریباً همین نقش را بر عهده گرفتند، زمانی که نزدیک بود خط حیاتی بریتانیا با ایالات متحده را قطع کنند.
در حالی که برخی از زیردریایی های مدرن برای عمل در نقش ضد کشتی ساخته شده اند، قدرت تخریب زیردریایی های تهاجمی در مقایسه با زیردریایی های مجهز به موشک های بالستیک ناچیز است.
زیردریایی های موشک بالستیک کلاس اوهایو آمریکا قادر به حمل حداکثر 24 موشک ترایدنت بودند (اگرچه این تعداد بر اساس معاهده کاهش یافت)، هر موشک چند کلاهکه (MIRV) بود و می توانست تا 10 کلاهک هسته ای حمل کند و هر یک از آن کلاهک های انفرادی برای ایجاد انفجاری به قدرت 475 کیلوتن طراحی شده بودند.
این کشتی ها اساساً “جنگ جهانی دوم در یک قوطی” بودند که قادر بودند معادلی برابر با تقریباً 8000 انفجار هیروشیما را از فاصله تقریباً 1400 مایلی (2250 کیلومتری) ارسال کنند.
فرشته مرگ نیابتی: تاریخچه سلاح های بیولوژیکی
آخرین جایگاه از مرگبار ترین سلاح در تاریخ به سلاح بیولوژیکی تعلق میگیرد. در طول تاریخ، میدان های جنگ به اندازه ای که بستر خشونت بوده اند، بستر بیماری نیز بوده اند.
در حالی که ایده استفاده از بیماری به عنوان سلاح ممکن است از نظر استراتژیک صحیح به نظر برسد، سلاح های بیولوژیکی به طور غیرقابل انکاری غیرقابل پیش بینی هستند. برخلاف گلوله ها یا بمب ها، میکروب ها به لباس فرم، پرچم یا وفاداری اهمیتی نمی دهند.
یک نمونه از وحشتناک آن محاصره کافا در سال 1346 است. مغول ها که از ناتوانی خود در عبور از دیوارهای شهر ناامید شده بودند، به یک تاکتیک وحشتناک متوسل شدند.
آنها اجساد آلوده به طاعون را با منجنیق از روی دیوارها پرتاب کردند تا مدافعان شهر را آلوده کنند. این تاکتیک به طرز فاجعه باری به ضرر خودشان عمل کرد. مردمان شهر جنووا با فرار از کافا، بیماری با خود به سراسر اروپا منتقل کردند و ناخواسته به ناقلان ناخواسته طاعون تبدیل شدند و مرگ سیاه را در سراسر اروپا گسترش دادند.
این بیماری همه گیر ویرانگر جان حدود 25 میلیون نفر را بین سال های 1347 و 1351 گرفت.
پتانسیل وحشتناک جنگ بیولوژیکی منجر به پروتکل ژنو در سال 1925 شد که استفاده از این سلاح ها را ممنوع کرد. متأسفانه، تاریخ پر از نقض است.
در طول جنگ جهانی دوم، ژاپن یک برنامه سلاح های بیولوژیکی وحشیانه را در چین اجرا کرد و جان هزاران نفر را گرفت.
حتی پس از کنوانسیون سلاح های بیولوژیکی (BWC) در سال 1972 که با هدف محدود کردن توسعه این سلاح ها بود، جهان با وضوح وحشتناکی متوجه شد که اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد مخفیانه یک برنامه عظیم سلاح های بیولوژیکی را حفظ کرده است.
فقدان مکانیسم های اجرایی موثر برای BWC نگرانی های جدی را ایجاد می کند. بدون بازرسی های دقیق، این معاهده بیشتر به عنوان یک آرزوی پرهیزگارانه عمل می کند تا یک مانع ملموس.
آتش افکن از همه دردناک تر به نظر میاد🔥😅کنجکاوم ببینم اصلا مرگی دردناک تر از آتیش گرفتن وجود داره؟🚶🏻♀️احتمالا غرق شدن و خفگی هم خیلی وحشتناک باشه…