چرا نوزادان خوشبو هستند، درحالی‌که نوجوانان بوی گند می‌دهند؟

آیا تکامل می‌تواند دلیل خوشبویی نوزادان و بدبویی نوجوانان را توضیح بدهد؟

ایلونا کروی، روانشناس در دانشگاه فریدریش شیلر ینا در آلمان و یکی از نویسندگان مطالعه‌ی جدید، تأکید می‌کند که ارتباط بین والدین و فرزندان توسط بوی بچه تسهیل می‌شود.

اما این خوشبویی برای همیشه دوام نمی‌آورد. وقتی که کودکان به نوجوانان تبدیل می‌شوند و دیگر به والدین متکی نیستند، بدبوشدن برای والدین می‌تواند به نوجوانان کمک کند که تا حدی به استقلال نسبی برسند و خودشان به ادامه‌ی مسیر بپردازند.

چارلز اسپنس، روانشناس تجربی در دانشگاه آکسفورد، به این مطلب اشاره می‌کند که مطالعه‌ی انجام شده ممکن است برای رسیدن به نتیجه‌گیری تکاملی قطعی، خیلی مقدماتی باشد.

او معتقد است که بوی بدن با گذشت زمان تغییر می‌کند، اما شاید هیچ هدف ارتباطی‌ای پشت این تغییر نباشد.

به عنوان مثال، فرض کنید که یک خودروی جدید را در نظر بگیرید. بسیاری از افراد ارتباط مثبتی با بوی جدید خودرو دارند، حتی اگر دلیل تکاملی مشخصی برای آن وجود نداشته باشد.

تغییر بوی بدن ممکن است شکلی از ارتباط آگاهانه نباشد

به همین ترتیب، خوشبویی نوزادان نیز ممکن است برای خوش‌آمد والدین تعبیه نشده باشد. مطمئناً نوزادان به طور آگاهانه بوی بدن خود را کنترل نمی‌کنند تا بزرگسالان را برای تغذیه و نوازش ترغیب کنند.

با این حال، اسپنس معتقد است که والدین ممکن است بوی کودک خود را به ترشح دوپامین ناشی از مراقبت از او مرتبط بدانند.

ایلونا کروی و هلنه لوس موافق‌اند که تغییر بوی بدن، شکلی از ارتباط آگاهانه نیست. کروی می‌گوید: «تغییر بو احتمالاً فقط عارضه‌ای جانبی است».

این ارتباط پایین‌تر از سطح آگاهی محسوس است، اما بدین معنی نیست که والدین از نظر تکاملی تمایلی به بوی مطبوع کودکان ندارند و بوی بد را دافعانه نمی‌دانند.

کروی به مطالعه‌ای اشاره می‌کند که نشان می‌دهد ماهی‌های آبنوسی پس از رسیدن به بلوغ جنسی، بوی همدیگر را دوست نداشته و دوری از هم‌خون‌ها را ترجیح می‌دهند.

این مطالعه نشان می‌دهد که دوست‌نداشتن بوی نزدیکان به ماهی، به آنها کمک می‌کند تا در زمان انتخاب جفت، هم‌خون‌های خودشان را انتخاب نکنند.

این مطالعه انگیزه محققان را برای بررسی سازوکارهای مشابهی در انسان‌ها افزایش داده است.

لوس و کروی امیدوارند که در آینده بتوانند داده‌های بوی مولکولی را با اسکن‌های تصویربرداری پرتو مغناطیسی از مغز والدین در حال استشمام بوی بدن فرزندانشان، مطابقت بدهند تا مشخص شود که آیا بوییدن ناحیه‌ی خاصی از مغز را فعال می‌کند یا خیر.

همچنین، محققان امیدوارند تعیین کنند که آیا بعضی از مولکول‌های بو در طول زندگی شخص ثابت می‌مانند یا خیر؛ رایحه‌ای که برای هر شخص معادل اثر انگشت منحصر‌به‌فرد او است.

در حال حاضر، محققان خوشحال هستند که می‌توانند برخی از مولکول‌های مقصر بوی بد و منحصر‌به‌فرد نوجوانان را شناسایی کنند. این امر می‌تواند پلی برای درک بهتر مکانیسم‌های ارتباطی بین بوی بدن و رفتارهای اجتماعی در دوره‌های مختلف زندگی انسان باشد. با این حال، تصور نوجوانی را بدون هیچ بویی تصور کردن همچنان چالش برانگیز است و ممکن است اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشد تا این موضوع را به طور کامل درک کنیم.