بیماری گوزن زامبی در کمین انسان ها

در این مقاله از وبسایت نمیدونستم درباره یک بیماری جدید مرگبار به نام “بیماری گوزن زامبی” که پیشتر در سراسر آمریکای شمالی گسترش یافته است .

صحبت خواهیم کرد، همچنین با ترس اینکه این بیماری به زودی از حیوانات به انسان‌ها منتقل شود رو در رو هستیم.

این بیماری، به صورت رسمی به نام بیماری فراموشی مزمن (CWD) شناخته می‌شود و در دو گوزن در بریتیش کلمبیا در کانادا کشف شده است.که برای اولین بار این شرایط در این استان تشخیص داده شده است.

طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در حداقل 31 ایالت ایالات متحده قبلاً موارد ابتلا به این بیماری را تا نوامبر 2023 مشاهده کرده‌اند و همچنین در 23 درصد از نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در طول شکار 2022-2023 شناسایی شده است.

بیماری زامبی یا CWD یک بیماری پریون است که توسط یک پروتئین بد شکل ایجاد می شود که باعث غیر طبیعی شدن سایر پروتئین های بدن می شود و باعث بیماری و اغلب مرگ می شود.

سایر بیماری های پریون عبارتند از بیماری جنون گاوی یا آنسفالوپاتی اسفنجی شکل گاوی (BSE) و بیماری کروتسفلد جاکوب (CJD).

CWD اولین بار در دهه 1960 در یک گوزن اسیر در یک مرکز تحقیقاتی کلرادو و در گوزن های وحشی در اوایل دهه 1980 شناسایی شد

و از آن زمان در سراسر قاره ایالات متحده و کانادا و همچنین نروژ، سوئد و فنلاند گسترش یافته و گونه های گوزن را آلوده کرده است.

CDC در وب سایت خود بیان می کند که میزان آلودگی ممکن است در بسیاری از نقاط از 10 درصد جمعیت گوزن و گوزن وحشی فراتر رفته باشد

با برخی از نرخ های عفونت موضعی در برخی موارد به بیش از 25 درصد می رسد. یک گله از آهوهای اسیر حدود 79 نفر را مبتلا کردند.

این بیماری از طریق مایعات بدن، از جمله بزاق، خون، ادرار و مدفوع، هم به طور مستقیم و هم پس از قرار گرفتن در معرض مواد غذایی یا خاک آلوده بین حیوانات پخش می شود.

پریون‌ها می‌توانند برای مدت طولانی در محیط عفونی باقی بمانند، بنابراین می‌توانند دیگران را مدت‌ها پس از مرگ حیوان آلوده کنند.

آلن هیوستون، استاد اکولوژی جنگل و حیات وحش در دانشگاه تنسی،گفت: «به ندرت آهویی در آن مرحله «زامبی» با صدای جالب در طبیعت زندگی می کند.

اغلب قبل از مشاهده گاه به گاه می توان بین یک گوزن سالم و یک گوزن مبتلا به CWD تمایز قائل شد. در نتیجه، از آنجایی که مردم زامبی‌ها را در اطراف نمی‌بینند.تأثیرات بیماری زامبی را دست کم می‌گیرند و حتی می‌توانند به وجود آن شک کنند.

هنگامی که یک گوزن آلوده می شود، طول عمر پیش بینی شده تقریباً 18 تا 30 ماه است و اثرات ناتوان کننده بیماری در ابتدا به آرامی حرکت می کند.

با ضعیف شدن سیستم گوزن، احتمال آسیب، برخورد اتومبیل، بیماری های جانبی و در طبیعت بیشتر می شود.  گوزن قبل از مشاهده مرحله زامبی کشته می شود.

شواهد تأثیر بیماری، به سرعت در چشم انداز محو می شود زیرا لاشخورها به سرعت بقایای آن ها را به اینجا و آنجا می کشانند و برگ ها و پوشش گیاهی و زمان به طور موثر آنها را از دید پنهان می کند.

ممکن است تا یک سال طول بکشد تا علائم ایجاد شوند، که ممکن است شامل کاهش وزن، گیجی، آب‌ریزش آب دهان، و تلو تلو خوردن و سایر علائم عصبی باشد.این بیماری کشنده است و هنوز درمانی برای آن ایجاد نشده است.

با گسترش گسترده بیماری زامبی در سراسر آمریکای شمالی، این نگرانی وجود دارد که این بیماری به زودی از حیوانات به انسان منتقل شود.

این اتفاق در مورد بیماری‌های پریون حیوانی قبلاً رخ داده بود، با بیماری جنون گاوی که در اواسط دهه 1990 در بریتانیا به دلیل خوردن گوشت گاوهای آلوده هزاران نفر را مبتلا کرد.

این بیماری در نتیجه تغذیه گوساله‌ها با گوشت و استخوان گاو آلوده بین خود گاوها پخش شد.

کوری اندرسون، محقق این بیماری، در ماه دسامبر به گاردین گفت: «شیوع بیماری جنون گاوی در بریتانیا نمونه‌ای از این بود که چگونه یک شبه، وقتی یک رویداد سرریز از دام‌ها برای مردم اتفاق می‌افتد، همه چیز دیوانه‌کننده می‌شود.

ما در مورد احتمال وقوع چیزی مشابه صحبت می کنیم. هیچ کس نمی گوید که قطعاً این اتفاق خواهد افتاد، اما برای مردم مهم است که آماده باشند.

تاکنون هیچ موردی از بیماری زامبی در انسان گزارش نشده است، اما دیده شده است که از گوزن به گونه های دیگر، از جمله میمون های سنجاب و موش های آزمایشگاهی منتقل شده است.

به گفته CDC، یک مطالعه در حال انجام نشان داده است که این بیماری همچنین می‌تواند به میمونان مکاک، که ژنتیکی بیشتر شبیه به انسان‌ها نسبت به میمونان مارموز هستند منتقل شود. این منتقل شدن بعد از خوردن گوشت یا بافت مغزی آلوده به بیماری زمابی رخ می‌دهد،

با این حال، هنوز اطلاعات کافی درباره این موضوع وجود ندارد که بیماری زامبی قادر به انتقال به انسان‌ها باشد یا خیر. در حالی که دانشمندان به مطالعات خود ادامه می‌دهند

تا به دنبال روش‌های انتقال CWD و گونه‌های تحت تأثیر آن باشند، مقامات محیط زیست تلاش خواهند کرد تا جلوی گسترش این بیماری بین گوزن‌ها در سراسر آمریکای شمالی را بگیرند.

پهیچ شواهد مستقیمی وجود ندارد که نشان دهد این بیماری قادر به انتقال به انسان‌ها است و تاکنون هیچ موردی از ابتلا به این بیماری در انسان‌ها گزارش نشده است.

با این حال، به منظور جلوگیری از هرگونه خطر احتمالی انتقال یا بیماری، وزارت منابع آب، خاک و مسئولیت امور منابع بریتیش کلمبیا در یک بیانیه روز پنج‌شنبه اعلام کرد

که به مردم توصیه می‌شود که گوشت یا قسمت‌های دیگر از حیوانی که به بیماری فراموشی مزمن مبتلا است، مصرف نکنند.