زمین به عنوان یک سیاره در سامانه خورشیدی ما، که یک ستاره متوسط به نام خورشید دارد، حرکت میکند.
این خورشید به دور مرکز کهکشان ما، میلکی وی، حرکت میکند. این یعنی که در واقعیت، زمین همراه با سیارات دیگر خورشید، به دور مرکز کهکشان ما میگردند.
این حرکت میله ای اطلاق میشود و در این مسیر، خورشید و سامانه خورشیدی ما به طور متناوب از یک سرزمین مرجع به دیگری حرکت میکنند.
این مسیری است که مدت زمانی حدود ۲۵۰ میلیون سال طول میکشد تا یک بار کامل انجام شود.
راه شیری بخشی از ساختار بزرگی به نام ابرخوشه Laniakea است که 250 میلیون سال نوری وسعت دارد!
این واقعاً یک منطقه بزرگ از فضا است و حداقل 100000 کهکشان را در خود جای داده است.
ابرخوشههای بزرگتری هم وجود دارند، اما مانند ابرخوشه تازه کشفشده Einasto که وسعت آن 360 میلیون سال نوری باورنکردنی است و خانه 26 کوادریلیون ستاره است!
مانند یک شهر که یک مجموعه از چیزها است، کهکشانها نیز مجموعهای از اشیاء هستند که تحت تأثیر نیروی گرانش به هم متصل شدهاند. یک کهکشان معمولی به سادگی یک مجموعه از ستارگان، میگسها، خوشهها، سیارهها، دنبالهدارها و موارد مشابه است.
اگر این اشیاء را از بین ببرید، یک کهکشان وجود نخواهد داشت! به عبارت دیگر، این اشیاء هستهای هستند که یک کهکشان را تشکیل میدهند و بدون آنها، کهکشان واقعیتاً معنا ندارد.
در کهکشانها، این اشیاء به وسیلهٔ نیروی گرانش با یکدیگر تعامل میکنند و با هم متصل میشوند.
این تعاملات گرانشی نهتنها باعث ماندگاری کهکشانها میشود، بلکه ساختارهای زیبا و پیچیدهای را به وجود میآورند که به دیدار و مطالعه زیباییهای کیهانی کمک میکند.
از طرف دیگر، این اشیاء مختلف در کهکشانها نهتنها میتوانند از اشتراک و تعامل با یکدیگر برای ایجاد ساختارهای پیچیدهتر و زیباتر استفاده کنند.
بلکه نقش مهمی در فرآیند تولید و انتقال انرژی و مواد در کیهان دارند. از این رو، فهم چگونگی تشکیل، تکامل و تعاملات درونی این اشیاء در کهکشانها، یکی از موضوعات مهم در زمینهٔ آسمانشناسی و فیزیک کیهانی است.
نظرات کاربران